رویای رنگین

رویای ویرانی

 مـن بـا تـو 

  

 رویـایـے را خـفتـم 

  

 ڪه از پـس بـیـداریـم از آن 

  

 جـهـانـے ویـران شـد 

  

 ڪه در آن بـاور مـرد...  

سکوت

           زندگی  من :

پس مانده ی  خاکستر اتش کاروان مرگ بود

زندگی من تازیانه ی سکوت بود

بر ستون فقرات فریاد...

بوی شب

^{مرگ من یاد اور اقاقیای سوخته ای خواهد شد}

^{که از بی ابی در پیرامون دریا تلف شد...}

                      ^{من پاسدار حرمت حنجره ی خشکم...}

                                                       ^{من از کجا می ایم؟}

                                                                          من از کجا می ایم؟

          

          که این چنین به بوی شب اغشته ام..."