گریه

...تمام روزها در آىینه گریه میکردم.

   بهار پنجره ام را به وهم سبز درختان سپرده بود...

   تنم به پیله ی تنهاییم نمی گنجید..

   کدام قله کدام اوج؟؟

   مگر تمام این راه های پیچ در پیچ به نقطه ی تلافی نمیرسند؟

   به من چه دادید ای واژهای غریب؟

   کدام قله؟ کدام اوج؟

                                        " من هیچ وقت پیش نرفتم

                                                       من همیشه فرو رفتم..."

بوی شب

^{مرگ من یاد اور اقاقیای سوخته ای خواهد شد}

^{که از بی ابی در پیرامون دریا تلف شد...}

                      ^{من پاسدار حرمت حنجره ی خشکم...}

                                                       ^{من از کجا می ایم؟}

                                                                          من از کجا می ایم؟

          

          که این چنین به بوی شب اغشته ام..."