تاوان

تاوان خنده های مکرر من
بغض دقایق سگی ام شد
بعد از تو این هوای سرنگی
تنها رفیق تو رگی ام شد.

انکار

خوب نباش و مهربان نباش

که من تو را یک بار از سر گذرانده ام

که من یک بار

غرق در تو

به دیار باقى شتافتم و اکنون

با تنفس مصنوعى و آب هاى درون ریه ام زنده ام

 که من از جزر و مد دریا مى ترسم که سال هاست

کابوس هاى مرا

عمق اقیانوس و ماهى هاى رنگارنگ ساخته اند

خوب نباش و مهربان نباش

که من سلول هاى بنیادین وجودم را

در آن غرق شدگىِ مفرط گم کردم

و امروز به کشف ذره هاى نوشکفته ى درونم با شگفتى مى نگرم

که من خوبى ها و مهربانى هاى تو را هنوز

در ریه ى پُر آبم نفس مى کشم

و براى زنده ماندن با هر دم و بازدمى

                                    تو را انکار مى کنم.