قرار بود...

قرار بود

اسمم برای بچه

های تو مادر باشد

اسمت برای بچه های من ....

نشد

بچه های ما  ما را نمیشناسند

روزی دخترت از تو اسمم را

می پرسد

روزی که با ترانه ای قدیمی

به نقطه ی دوری خیره می مانی

ومن

از چشمهایت

می چکم...

گریه

...تمام روزها در آىینه گریه میکردم.

   بهار پنجره ام را به وهم سبز درختان سپرده بود...

   تنم به پیله ی تنهاییم نمی گنجید..

   کدام قله کدام اوج؟؟

   مگر تمام این راه های پیچ در پیچ به نقطه ی تلافی نمیرسند؟

   به من چه دادید ای واژهای غریب؟

   کدام قله؟ کدام اوج؟

                                        " من هیچ وقت پیش نرفتم

                                                       من همیشه فرو رفتم..."