قرار بود...

قرار بود

اسمم برای بچه

های تو مادر باشد

اسمت برای بچه های من ....

نشد

بچه های ما  ما را نمیشناسند

روزی دخترت از تو اسمم را

می پرسد

روزی که با ترانه ای قدیمی

به نقطه ی دوری خیره می مانی

ومن

از چشمهایت

می چکم...

عاشق

پرواز برگی جوان مرگ

خاموشی خورشید

و رنگین کمانی که اینبار

لباس مشکی به تن دارد

درختانی که راز و رمزشان با زمین

گوشی از فلک کر کرده

و گیاهانی که از دهان ابرها افتاده اند

دشت

می کوبد طبل رسواییم را

عریانم

عریان

و باور ندارم سری را

که درک کرده دو شاخ را

                                              راستی : هیچ شده

                                                           نگاهی واژگون کند دنیایت را؟