سقط ارزو

قرص های خواب کم کم در تنم حل می شوند 

رنگ از رخسار گلگونم به زردی می برند 

یک قدم مانده به پایانِ تمامِ دردها 

روی برگرداندن از غم ، یک قدم تا انتها 

پاک شد از خاطرم دل بستگی های عمیق 

رو به اغما رفتن و دل کندن از عشق و رفیق

حس آرامش ، تمام یادها را برده است 

در زمانی دور این روح پریشان مرده است

می برم دستی به تقدیرم که هرگز خوش نبود 

شاعری با ذوق و نفرت ، بودنم را می سرود 

زندگی را مثل یک زخم عفونی زیستم 

در حقیقت آنچه باید می شدم ، را نیستم 

خسته ام از وصله هایِ رنگ وارنگ گناه 

از قصاصِ تا ابد ، تنها به جرم اشتباه 

مردمانی سخت وجدان تشنه ی مرگ منند 

من نمرده ، پیکرم سوی جهنم می برند 

ارتکاب خودکشی یعنی که سقط آرزو 

دل بریدن از خودم ، از سرنوشت کینه جو 

دستِ خوشبختی گرفتن، عین رؤیا بافی است 

اینک اما یک شوک قلبی ، برایم کافی است ...

خودکشی

... وچشم های تو بیخود نشست و سخت گریست
و پرید توی میدان مرگ و شکست تابلوی ایست.

گذشت و در گذشت و درآمیخت با افق.
خزید توی خودش با گونه های خیس از آب
 
نگاه کرد به هیچ و هیچ را در آغوش خود فشرد.
و پوزخند زد به  زندگی و عاشقانه مرد...