قرار بود...

قرار بود

اسمم برای بچه

های تو مادر باشد

اسمت برای بچه های من ....

نشد

بچه های ما  ما را نمیشناسند

روزی دخترت از تو اسمم را

می پرسد

روزی که با ترانه ای قدیمی

به نقطه ی دوری خیره می مانی

ومن

از چشمهایت

می چکم...

من

من تمام بغضم در شیار این شب مسدود

من پژواک یک تلنگرم در این فصل حکومت سکوت بنیانگر معدوم اشک

غروبی دوخته شده به شبهای انفجار بغض و سالها دور از سپیده

من ان هیچم دم به دم خونم

عذابم من

وقار هولناک یک شب تاریک

یک روزنه ی محسوس از این دوزخ رو به ازادی ولی مسدود

همینم من..."

                                                                                            

                                                                                            "شعر از اصغر بلفکه"