باغ

پیش از آنکه به تقدیرم قدم بگذاری

پروانه ها می دانستند گلدان ها را که بشکنی باغ بزرگ خواهد شد

و شب تاب ها میان بلوغ و باغ خاکستر می شوند.

با من بگو بانو :
این تکه آفتاب به جای مانده میراث قبیله ی ماست یا این سبد تاریکی؟

می بینی؟!
پاییز چگونه میان شادی گنجشک ها میدود؟!

کلاغی که لقمه ی عقیق بر گرفته باشد فیروزه ی آسمان به چه کارش می آید..."

بوی شب

^{مرگ من یاد اور اقاقیای سوخته ای خواهد شد}

^{که از بی ابی در پیرامون دریا تلف شد...}

                      ^{من پاسدار حرمت حنجره ی خشکم...}

                                                       ^{من از کجا می ایم؟}

                                                                          من از کجا می ایم؟

          

          که این چنین به بوی شب اغشته ام..."